یَا مُقَلِّبَ الْقُلُوبِ وَ الْأَبْصَارِ یَا مُدَبِّرَ اللَّیْلِ وَ النَّهَارِ یَا مُحَوِّلَ الْحَوْلِ وَ الْأَحْوَالِ حَوِّلْ حَالَنَا إِلَی أَحْسَنِ الْحَالِ
«ای تغییر دهنده دلها و دیده‏‌ها؛ ای مدبّر شب و روز؛ ای گرداننده سال و حال‌ها؛ بگردان حال ما را به نیکوترین حال.»

نوروز، نوید زندگی نو و بهار، لبخند شیرین خداست و بار دیگر بهار، فصل تازگی، طراوت و نو شدن از راه رسید و به عنوان نشانه‌ای از عظمت و قدرت پروردگار، زیبایی‌های عالم هستی و اسرار شگفت انگیز و قابل تأمل خلقت را با تحول حیات به تصویر کشید.
سالی که گذشت سالی پرفراز و نشیب توأم با موفقیت‌های بزرگ و اتفاقات و رخدادهای تلخ و شیرین برای مردم ایران بود؛ سالی که ایستادگی سرافرازانه و مقاومت همدلانه مردم در برابر تحریم ها و حضور حماسی مردم در عرصه های مختلف فرهنگی، اجتماعی، سیاسی و … تجلیگاه حماسه شورانگیز وحدت بخش و محقق کننده هم افزایی جمعی و اتفاق همگانی و همبستگی ملی گردید.
ایرانیان عزیز با رسم ایرانی- اسلامی خود، بهار طبیعت را با زمزمه ی «یا مقلب القوب» جشن می گیرند و نوروز را بهترین فرصت برای نوشدن رختِ آگاهی و نماد امید و پویایی می دانند.
نجوای « یا مقلب القلوب و الابصار» چشم و دل انسان را به نسیم مهر الهی می نوازد و شکوفه های گلرنگ امید را در باغ دل و گلشن ذهن می کارد تا عطر دلاویز آن، مشام جان را نوازش کند و جوانه های فهم و بینش در بهار وجود انسان بشکفد و گل وجود انسان، گلاب مِهر و معرفت را در جام شادی و شعور به همنوعان خویش تقدیم نماید و حال دل به لطف ربّ رحمان، به «احسن الحال» دگرگون شود و کام جان، به نام نامی دوستِ ازلی و ابدی، شیرین و شیرین تر گردد.
اینجانب، فرارسیدن سال 1402 را تبریک و تهنیت عرض می نمایم و برای تمامی ایرانیان از صمیم قلب از خداوند بهارآفرین و طراوت بخش سالی سرشار از خیر، برکت و معنویت توأم با صحت، سلامتی، سعادت به همراه احسن الحال را مسألت می نمایم .

ابوالفضل جهانشاهی